Torbiel Bakera – przyczyny
Nazwa choroby pochodzi od nazwiska angielskiego lekarza, który w 1877 roku jako pierwszy opisał to schorzenie. Choroba ta polega na pojawieniu się w dole podkolanowym cysty wypełnionej płynem stawowym lub płynem wysiękowym. Powstały w ten sposób guzek może osiągać wielkość od kilku milimetrów do kilku centrymetrów lub nawet więcej. PRzyczyną powstania torbieli jest nadmierna produkcja płynu stawowego, którego ilość przekracza pojemność torebki stawowej. Dochodzi wtedy do przelania się nadmiarowego płynu do miejsc o mniejszym oporze.
Współpczesna medycyna nie wskazuje jednoznacznej przyczyny pojawienia się torbieli Bakera. Wśród czynników zwiększających prawdopodobieństwo wystąpienia tej jednostki chorobowej wymianie się:
– współistnienie zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego w wyniku któych dochodzi do zwiększenia ilości wytwarzanego płynu stawowego
– powtarzające się urazy i przeciążenia w obrębie kolana – w tego powodu schorzenie to dotyka częściej osoby aktywne fizycznie bądź osoby z nadwagą
– stany zapalne kaletek maziowych
– reumatoidalne zapalenie stawów
– dna moczanowa
Torbiel Bakera – objawy
Objawem torbieli Bakera, który zawsze występuje u chorego jest pojawienie się niebolesnego guzka pod kolanem. Najczęściej jest to miękki, przesuwalny guz zlokalizowany między głową przyśrodkową mięśnia brzuchatego łydki i mięśniem półbłoniastym. W większości przypadków znajdują się one u podstawy palca serdecznego i małego.
Wśród pozostałych objawów wymienia się:
– obrzęk i ból w okolicach dołu podkolanowego i wewnętrznej strony kolana,
– drętwienie odczuwalne w tylnej stronie podudzia,
– ograniczenie ruchomości w stawie kolanowym, zwłaszcza w zakresie zginania nogi w kolanie,
– zaczerwienienie i wzrost ciepłoty skóry w okolicy torbieli,
USG OGÓLNE
REHABILITACJA
KONSULTACJE ORTOPEDA
Torbiel Bakera – diagnostyka
Ze względu na nieumiejscowienie schorzenia tuż pod powierzchnią skóry diagnostyka torbieli Bakera jest stosunkowo prosta. U znacznej części pacjentów wystarczy przeprowadzenie wywiadu z pacjentem oraz badanie palpacyjne. W celu potwierdzenia diagnozy ortopeda najczęściej wykonuje USG ortopedyczne dołu podkolanowego Stosunkowo rzadko lub przy planowanym leczeniu operacyjnym wykonuje się u chorego rezonans magnetyczny, który pozwala precyzyjnie zlokalizować położenie torbieli względem nerwów i naczyń krwionośnych.
Leczenie torbieli Bakera
W leczeniu torbieli Bakera w zależności od stanu pacjenta możemy wyróżnić leczenie zachowawcze i operacyjne. W początkowym stadium choroby, kiedy torbiel nie powoduje trudności w codziennym funkcjonowaniu chorego stosuje się leczenie zachowawcze obejmujące:
– rehabilitację – pacjentowi najczęściej zlecane zostają zabiegi fizykoterapeutyczne (krioterapia i jonoforeza), kinesiotaping i kinezyterapia
– podanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych – ortopeda podaje leki w celu redukcji stanu zapalnego i zmniejszenia dolegliwości bólowych
– punkcja torbieli – ściągnięcie zawartości torbieli, który to zabieg ortopeda może wykonać w każdym gabinecie. Punkcję wykonuje się najczęściej pod kontrolą USG, przy czym nie jest konieczne stosowanie do jego wykonania znieczulenia.
W zaawansowanym stadium choroby stosuje się leczenie operacyjne, które polega chirurgicznym wycięciu torbieli. Operacja trwa do około 1 godziny i przeprowadzana jest z znieczuleniu miejscowym. Operacyjne usunięcie torbieli jest również wykonywane po wcześniejszym wykonaniu jej punkcji. Często zdarza się, iż po punkcji torbiel ponownie się wypełnia i osiąga nawet większe rozmiary niż przez punkcją.
Należy pamiętać, iż po operacji usunięcia torbieli Bakera konieczna jest rehabilitacja. Rozpoczyna się ją po zagojeniu rany, około 2 tygodniu od operacji. Rehabilitacja obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne (magnetoterapię, laseroterapię, krioterapię) i kinezoterapię: ćwiczenia poprawiające zakres ruchu stawu kolanowego.