Układ moczowy ważne aby był zdrowy

Układ moczowy budowa anatomiczna

Układ moczowy to układ, który umożliwia wydalanie zbędnych substancji z organizmu, np. mocznika, soli mineralnych. Jego elementem jest nerka, w której znajdują się kłębuszki nerkowe i torebka Bowmana oraz rdzeń nerkowy. W kłębuszkach powstaje mocz pierwotny, z którego następnie powstaje mocz ostateczny wydalany później przez moczowody, pęcherz moczowy i cewkę moczową. U człowieka dobowy przepływ moczu pierwotnego przez nerki wynosi średnio 170 l, z czego (w wyniku przesączania i filtrowania w nerkach) wydalane jest średnio 1,5 l.

Układ moczowy – narządy

NERKI (łac. ren, gr. nephros) – narząd układu moczowo-płciowego pełniący rolę wydalniczą (produkcja moczu), regulacyjną (utrzymanie homeostazy) i endokrynną (produkcja i degradacja hormonów)

Nerki są narządem parzystym, którego kształt przypomina zwykle ziarno fasoli, są koloru czerwonobrązowego (wskutek dużej zawartości krwi). Kształt może być zmienny gatunkowo; u koni prawa nerka ma sercowaty kształt, u bydła obydwie nerki cechują się kształtem nieregularnego owalu.

MOCZOWÓD (łac. ureter) – część układu moczowego. Moczowody to parzyste przewody biegnące z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego.

U człowieka ich długość (odległość między miedniczką a dnem pęcherza) wynosi około 27-30 cm (wyprostowanego do 35 cm), a szerokość 0,5-0,8 cm.

Wyróżnia się część brzuszną (pars abdominalis) i część miedniczną (pars pelvina) moczowodu. Linia podziału biegnie w miejscu przejścia kresy granicznej w linię stawu krzyżowo-biodrowego.

Moczowody mają dobrze rozwiniętą błonę mięśniową i wyścielone są błoną śluzową. Mają trzy przewężenia.

PĘCHERZ MOCZOWY (łac. vesica urinaria) – narząd gromadzący mocz wydalany przez nerki, który spływa do niego stale, odpływa zaś okresowo przez cewkę moczową. Pojemność pęcherza moczowego wynosi od 250 do 500 ml, może on jednak rozciągnąć się do objętości ponad jednego litra. W ciężkich chorobach, na przykład w durze brzusznym, przy zatrzymaniu moczu pojemność pęcherza może osiągnąć 1 litr.

Pęcherz opróżniony leży poza spojeniem łonowym, wypełniony wystaje ponad spojenie. Kształt pęcherza zależny jest od stopnia wypełnienia. Pęcherz opróżniony jest spłaszczony w kierunku przednio-tylnym, wypełniony przybiera postać kulistą. Część skierowana ku górze i ku przodowi nosi nazwę szczytu pęcherza (apex vesicae), ku dołowi i tyłowi zwrócone jest dno pęcherza (fundus vesicae). Między szczytem a dnem znajduje się trzon pęcherza (corpus vesicae). Gdy pęcherz jest spłaszczony, wyróżniamy na nim ścianę przednią i ścianę tylną.

Dno pęcherza ma kształt trójkąta i jest ograniczone trzema ujściami. Od tyłu leżą symetrycznie ujścia moczowodów (ostia ureterum), kąt przedni dna zajmuje ujście wewnętrzne cewki moczowej (ostium urethrae internum).

UMÓW WIZYTĘ

CEWKA MOCZOWA (łac. urethra) -końcowa część układu moczowego wyprowadzająca mocz na zewnątrz. Jest to przewód rozpoczynający się na dnie pęcherza moczowego ujściem wewnętrznym cewki, a kończący ujściem zewnętrznym u mężczyzn na końcu żołędzi prącia, u kobiet na brodawce cewkowej położonej w przedsionku pochwy.

Choroby układu moczowego

KAMICA NERKOWA To inaczej kamienie nerkowe. Powstają z nierozpuszczalnych substancji, tworzących w pierwszej fazie małe kryształki, czyli tzw. piasek, który z czasem łączy się w złogi. Kamica nerkowa zwykle występuje u mężczyzn w wieku 40-50 lat i kobiet między 50. a 70. rokiem życia. Po pierwszym napadzie kolki nerkowej u połowy chorych w ciągu 5-10 lat występują kolejne napady.

ZAPALENIE PĘCHERZA MOCZOWEGO Powodowane jest przez bakterie w drogach moczowych powyżej dolnego zwieracza pęcherza moczowego. Do pierwszego roku życia, problem dotyka w głównej mierze chłopców. Zapalenie pęcherza moczowego pojawia się u dwóch trzecich pośród wszystkich urodzonych. Między 2. a 50. rokiem życia, sytuacja się zmienia. Problemy z pęcherzem pojawiają się u kobiet od 10 do 50 razy częściej niż u mężczyzn. Spowodowane jest to odmienną budową cewki moczowej, położeniem jej ujścia w pobliżu pochwy i odbytnicy, co ułatwia osadzanie i namnażanie bakterii. Po 50. roku życia ilość zachorowań wzrasta ponownie u mężczyzn.

NIETRZYMANIE MOCZU Niekontrolowane, mimowolne oddawanie moczu. Zdarza się w każdym wieku, zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Jeśli jednak przyjrzymy się dokładniej medycznym statystykom, okazuje się, że dużo częściej z problemem tym borykają się kobiety po 40. roku życia. Chodzi o sporą grupę, bo nietrzymanie moczu pojawia się u 1 na 5 kobiet. Po 80. roku życia, liczba ta zwiększa się jeszcze bardziej: na tę wstydliwą i uciążliwą dolegliwość cierpi połowa kobiet i jedna trzecia mężczyzn. Dodatkowo, u kobiet, ryzyko pojawienia się nietrzymania moczu zwiększa się z każdą kolejną ciążą, a sprzyjają mu otyłość, przewlekłe zaparcia, przebyte operacje ginekologiczne oraz menopauza.

Wpływ diety na choroby układu moczowego

Do najprostszych działań profilaktycznych, z pewnością należy odpowiednia ilość spożywanych płynów z dodatkiem soku z cytryny, pomarańczy, grejpfruta czy limonki.

zobacz również: BUDOWA JĄDER, NAJCZĘSTSZE CHOROBY JĄDER

Gdy dodamy do tego spożywanie owoców żurawiny, częste sięganie po moczopędne owoce i warzywa, na pewno przyczynimy się do lepszego funkcjonowania naszego układu moczowego, chroniąc go tym samym przed różnego rodzaju chorobami.

Jeśli zaś pojawią się dolegliwości, ulgę przyniesie kąpiel w ciepłej wodzie z dodatkiem naparu z rumianku, nasiadówka z rumianku, krwawnika lub dziurawca, czy też najzwyklejszy w świecie termofor.

Choroby układu moczowego, to sprawa bardzo poważna. Warto wiedzieć, jakie symptomy je zwiastują i w razie ich pojawienia się, skontaktować się z lekarzem. Im szybciej zaczniesz leczenie, tym większa szansa na całkowity powrót do zdrowia.

UMÓW WIZYTĘ

Kiedy wykonać badanie USG układu moczowego

Jednym z podstawowych wskazań są objawy, które mogą sugerować chorobę układu moczowego. Należy tu wymienić np. ból w okolicy lędźwiowej oraz podejrzenie i dalszą diagnostykę kamicy układu moczowego (kamicy nerkowej, kamicy pęcherza moczowego)
Inne wskazania do USG układu moczowego to guz wyczuwalny palpacyjnie w okolicy nerkowej (diagnostyka nowotworów układu moczowego) czy problemy z oddawaniem moczu (utrudnione czy popuszczanie oddawanie moczu, nocne moczenie i inne). Badanie należy wykonać ponadto w przypadku podejrzenia choroby związanej z zajęciem układu moczowego przez bakterie czy w sytuacji zmian w wyglądzie moczu (kolor, zapach, konsystencja).
USG układu moczowego należy wykonać, kiedy mamy do czynienia z urazami jamy brzusznej różnego pochodzenia, a także w celu oceny tętnic nerkowych – USG dopplerowskie. Diagnostykę ultrasonograficzną tego typu przeprowadza się wreszcie, jeśli istnieje podejrzenie chorób prostaty oraz w celu oceny skuteczności leczenia zwężenia tętnicy nerkowej lub wewnątrznaczyniowej embolizacji.
USG układu moczowego wykonuje się także w celu kontroli po zabiegach (biopsji nerek, drenażu torbieli, ropnia i innych). Badanie wykorzystywane jest ponadto do oceny po przeszczepie nerki. Bywa, że lekarze w czasie diagnostyki ograniczają się jedynie do oceny pęcherza (USG pęcherza moczowego) lub nerek (USG nerek).