Jak rozpoznać cieśń nadgarstka. Okazuje się ,że wstępne rozpoznanie nie musi być trudne. Do wstępnego rozpoznania zespołu cieśni nadgarstka wystarczy przeprowadzić proste testy.
- Test Phalena:
Wykonanie testu: polega na złożeniu dłoni skierowanych w dół tak, by dotknęły się nadgarstkami.Utrzymaj tę pozycję przez około 1-2 minuty.
wynik testu: W przypadku zespołu cieśni nadgarstka po około minucie osoba wykonująca ćwiczenie odczuje dyskomfort i mrowienie w dłoni lub palcach.
- Odwrotny Test Phalena:
wykonanie testu: dłonie powinny stykać się wewnętrznymi częściami, z palcami skierowanymi ku górze „jak do modlitwy”.
wynik testu: w przypadku zespołu cieśni nadgarstka po około minucie osoba wykonująca ćwiczenie odczuje dyskomfort i mrowienie w dłoni lub palcach.
- Test Tinela:
wykonanie testu: polega na ułożeniu dłoni na stole, stroną wewnętrzną do góry i opukiwaniu nadgarstka, by sprawdzić, czy powoduje to dyskomfort.
wynik testu: w przypadku zespołu cieśni nadgarstka u osoby badanej występuje ból, czasami promieniujący do końców palców.
- Test Durkana:
wykonanie testu: uciskaj palcem wskazującym nadgarstek przez około minutę w miejscu przebiegu nerwu pośrodkowego.
wynik testu: jeśli nie występuje zespół cieśni nadgarstka, badania osoba nie powinna odczuwać dyskomfortu.
Powyższe testy nie dają 100% szansy wykrycia zespołu cieśni nadgarstka. Jeśli jednak w czasie ich występowania pojawi się mrowienie, nasili się ból lub nasili się uczucie drętwienia w palcach wtedy należy zgłosić się do lekarza ortopedy, lekarz zleci specjalistyczne badania w tym elektromiografia (EMG) oraz badanie USG stawu nadgarstka
zobacz również:
zespół cieśni nadgarstka
kiedy warto wybrać się do ortopedy
Zespół cieśni nadgarstka leczenie
Leczenie zespołu cieśni nadgarstka nie zawsze wiąże się z koniecznością przeprowadzenia operacji. Zanim dojdzie do zabiegu operacyjnego ważne jest aby wykorzystać wszystkie metody leczenia nieoperacyjne. Niekiedy ogranicza się do stosowania środków farmakologicznych w połączeniu z działaniami z zakresu fizjoterapii, do zabiegu sonpchirurgii. Dopiero w przypadku braku skuteczności tych form leczenia, podejmuje się decyzję o zastosowaniu interwencji chirurgicznej.
Leczenie operacyjne:
Operacja cieśni nadgarstka to procedura chirurgiczna wykonywana w znieczuleniu miejscowym, nie wymaga specjalnego przygotowania. Polega na przecięciu struktury zwanej troczkiem zginaczy, co powoduje odbarczenie kanału nadgarstka i zwiększenie przestrzeni wewnątrz kanału. To z kolei zmniejsza ucisk na nerw i eliminuje objawy.
Zespół cieśni nadgarstka leczenie farmakologiczne:
Leczenie farmakologiczne może ograniczyć się iniekcji sterydowych podanych pod kontrolą USG (sonochirurgia) połączonych z unieruchomieniem chorej kończyny za pomocą ortezy. Stosuje się również leki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym z grupy NLPZ. Mogą one być podawane w postaci tabletek, maści, żeli aplikowanych bezpośrednio na okolicę nadgarstka.
Zespół cieśni nadgarstka leczenie hydrodekompresją:
To mało inwazyjna procedura, która polega na wykonaniu zastrzyku. Lekarz wstrzykuje płyn, który przedostaje się do przestrzeni otaczającej nerw. Powoduje to uwolnienie nerwu od otaczających go tkanek. To dzięki temu uwolnieniu jesteśmy w stanie stosunkowo szybko zaobserwować poprawę stanu znikają takie dolegliwości jak mrowienie i ból , dzięki temu dochodzi do odzyskania sprawność w nadgarstku i dłoni. Przy hydro dekompresji nie mowy o poważnych nacięciach i okresie gojenia się ran.
Zespół cieśni nadgarstka – fizjoterapia:
Fizjoterapia w zespole cieśni nadgarstka oferuje szeroką gamę procedur, których celem jest zmniejszenie stanu zapalnego, bólu i przywrócenie możliwości funkcjonalnych. Do zabiegów z zakresu fizykoterapii możemy wykorzystać: falę uderzeniową, krioterapię miejscową, laseroterapię, oddziaływanie polem magnetycznym, fonoforezę (wprowadzanie leku w postaci żelu za pomocą ultradźwięków). Z zakresu kinezyterapii (leczenie ruchem) możemy wykorzystać: terapię manualną, masaż, ćwiczenia indywidualne.
Metody operacyjne w zespole cieśni nadgarstka:
Wśród metod leczenia operacyjnego zespołu cieśni nadgarstka rozróżniamy dwie techniki. Pierwsza polega na zastosowaniu procedury endoskopowej, co zmniejsza rozmiar blizny pooperacyjnej. Druga jest wykonywana w sposób tradycyjny z przecięciem powłok skórnych na odpowiedniej długości. W obu przypadkach istotą jest dotarcie do struktur generujących ucisk i częściowe ich przecięcie lub też usunięcie. To przywraca możliwość przewodnictwa nerwowego przez nerw pośrodkowy i likwiduje ucisk.
Zalecenia po zabiegu operacyjnym: Po zabiegu przez kilka tygodni należy unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, nie wolno moczyć rany, a przez pierwszych kilka dni zaleca się układanie operowanej kończyny powyżej poziomu serca, także w nocy. Warto stosować zimne okłady w postaci kompresów żelowych co kilka godzin, aby zmniejszyć obrzęk i przyspieszyć okres powrotu do pełnej sprawności.
Fizjoterapia po operacji zespołu cieśni nadgarstka:
O wprowadzeniu fizjoterapii po operacji decyduje lekarz z fizjoterapeutą. Niektóre ćwiczenia można wykonywać od razu po powrocie do domu. Należy do niech delikatne zginanie i prostowanie wszystkich palców powtarzane na przykład co godzinę, po kilkadziesiąt powtórzeń. Zbliżanie kolejno wszystkich palców do kciuka. Wykonuje się je co godzinę po kilka powtórzeń. Po zdjęciu szwów rozpoczyna się mobilizację blizny wg instruktażu udzielonego przez fizjoterapeutę w NZOZ Rehmedicon prowadzimy fizjoterapię pooperacyjną pod okiem naszych specjalistów szybko i bezpiecznie można wrócić do sprawności. Po upływie kilku tygodni stosuje się także ćwiczenia zwiększające zakres ruchomości, przywracanie ślizgu w stawie, rozciąganie mięśni zginaczy, ćwiczenia zwiększające siłę mięśniową z użyciem coraz cięższych przyborów, terapię manualną a także masaż.
Rejestracja
Hydrodekompresja Warszawa | Rehmedicon
ul. Lisowska 23
01-820 Warszawa
e-mail: rehmedicon@rehmedicon.com
Tel: 22 468 10 88
