Nerwiak Mortona – przyczyny
Stopa ze względu na swoje umiejscowienie codziennie podlega dużym obciążeniom. Każde schorzenie pojawiające się w obrębie stopy jest dokuczliwe i powoduje ograniczenia w funkcjonowaniu człowieka. Jednym ze schorzeń, z którymi boryka się coraz więcej osób jest nerwiak Mortona. Jest to zgrubienie tkanki wzdłuż nerwu podeszwowego, najczęściej między trzecim a czwartym palcem. Pojawia się on w miejscu, w krótym nerw palcowy przechodzi pod więzadłem łączącym kości palców śródstopia z przodostopiem. W przebiegu choroby dochodzi do drażnienia, urazu lub nadmiernego ucisku nerwu.
Choroba ta najczęściej dotyka kobieta między 40 a 50 rokiem życia. Wśród przyczyn choroby wyróżnia się:
– wady anatomiczne stopy, np.: nadmiernie wysoki łuk stopy, płaskostopie poprzeczne,
– nadwaga i otyłość, które powodują przeciążenie stopy
– przebyte urazy i choroby stopy i śródstopia, w tym bezpośrednie uszkodzenie nerwu, przerost zapalny kaletki międzyśródstopnej, reumatoidalne zapalenie stawów, niestabilność stawu śródstopno-palcowego, przykurcz mięśnia brzuchatego łydki, ganglion uciskający nerw
– stany pooperacyjne
– przewlekłe przeciążenia i mikrourazy związane z wyczynowym uprawianiem sportu – dotyczy to zwłaszcza biegaczy
– noszenie niewłaściwie dopasowanego obuwia – np. wysokie obcasy i wąskie czubki
Nerwiak Mortona – objawy
Z reguły pierwszym charakterystycznym objawem nerwiaka Mortona jest pojawienie się bólu zlokalizowanego po podeszwowej stronie przestrzeni międzypalcowej. Pacjenci opisują ten ból jako palący i piekący., który w większości przypadków promieniuje również do palców i w niewielu przypadkah także w stronę stawu skokowego.
Wśród pozostałych objawów wymienia się:
– drętwienie palców u stóp,
– skurcze palców stóp,
– ostry ból przy poprzecznym ściskaniu przodostopia,
– zaostrzenie się bólu przy noszeniu wąskiego obuwia lub butów na wysokim obcasie.
USG ORTOPEDYCZNE
FLEBOLOG
Palenie przed USG BRZUCHA
Nerwiak Mortona – diagnostyka
Ze względu na charakterystyczny ból związany ze schorzenie rozpoznanie nerwiaka Mortona jest stosunkowo proste. U większości pacjentów wystarczy przeprowadzenie przez ortopedę lub fizjoterapeutę wywiadu z pacjentem oraz badania fizykalnego. w diagnozie nerwiaka Mortona często stosuje się test Muldera – polega on ściskaniu przodostopia chorego i wystąpieniu w tym czasie wyczuwalnego przeskakiwania tkanek pomiędzy kośćmi śródstopia. W celu potwierdzenia diagnozy ortopeda najczęściej zleca wykonanie u chorego badanie RTG stopy – pozwala ono wykluczyć złamanie lub zwichnięcie stawów stopy. W przypadku tego schorzenia nie wykonuje się USG stopy.
Leczenie nerwiaka Mortona
W leczeniu nerwiaka Mortona w zależności od stanu pacjenta oraz stopnia zaawansowania choroby możemy wyróżnić leczenie zachowawcze i operacyjne. W początkowym stadium choroby stosuje się leczenie zachowawcze mające na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawę komfortu funkcjonowania chorego. W pierwszej kolejności zaleca się dobranie odpowiedniego obuwia i dobranych indywidualnie wkładek do butów oraz zaleca:
– rehabilitację – pacjentowi najczęściej zlecane zostają zabiegi kinezyterapii – ćwiczenia rozciągające mięsień brzuchaty łydki, masaż tkanek, neuromobilizacje. Stosuje się również zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak jonoforeza z lekiem przeciwzapalnych i laseroterapia i ultradźwięki.
– leczenie farmakologiczne – podanie leku w celu redukcji stanu zapalnego i zmniejszenia dolegliwości bólowych u chorego.
– zastosowanie ortezy
W zaawansowanym stadium choroby stosuje się leczenie operacyjne, które najczęściej polega na wycięciu niewielkiej części nerwu palcowego lub uwolnieniu tkanek wokół nerwu palcowego. Ze względu na umiejscowienie operowanego miejsca, wymagana jest duża precyzja w przeprowadzeniu zabiegu. Lekarz wykonujący operację musi zwrócić szczególną uwagę, aby w jak najmniejszym stopniu stopniu ingerować w tkankę łączną podeszwy stopy. Dzięki temu pacjent po operacji nie miał problemu z obciążeniem przodostopia. Należy także pamiętać, iż po wykonanej operacji konieczna jest długotrwała rehabilitacja mająca na celu odzyskanie przez chorego pełnej sprawności.