Staw kolanowy

Budowa anatomiczna kolana: Staw kolanowy (articulatio genus) to największy staw człowieka, ze względu na swoje umiejscowienie, budowę i funkcje jest najbardziej narażony na urazy. Kolano jest stawem zawiasowym łączy udo z podudziem. Podczas chodu na kolano działa duża siła. Najmocniejszym mięśniem stawu jest mięsień czworogłowy (musculus quadriceps femoris) .

W kolanie znajdują się dwie łąkotki, które w czasie ruchów dopasowują powierzchnie stawowe. Mechanicznie jest to staw zawiasowy, umożliwiający zginanie i prostowanie oraz rotację, przy zgiętym stawie. 

Staw kolanowy wzmocniony jest więzadłami:

• zewnętrznymi czyli pobocznymi oraz więzadłami torebki stawowej
• więzadłami wewnętrznymi – krzyżowym tylnym i krzyżowym przednim.

Rzepka znajduje się w przedniej części stawu kolanowego, w zagłębieniu rzepkowo-udowym kości udowej. Do jej podstawy przyczepia się mięsień czworogłowy uda, natomiast wierzchołek to miejsce przyczepu więzadła rzepki. 

Kolano skoczka przyczyny

potoczna nazwa entezopatii więzadła rzepki, czyli zmian powstających w wyniku przeciążenia wierzchołka rzepki lub zmian zwyrodnieniowych w jej obrębie. Przyczyną pojawiania się dolegliwości o nazwie kolano skoczka najczęściej jest nadmierna aktywność prowadząca do uszkodzenia więzadła rzepki. Szczególnie narażeni na kolano skoczka są koszykarze, siatkarze, piłkarze ręczni oraz piłkarze nożni. Kolano skoczka to także dolegliwość osób często wykonujących wyskoki i podskoki. Im cięższa jest osoba skacząca, tym większa szansa na uszkodzenie więzadła w obrębie rzepki.

 

Do kolana skoczka mogą prowadzić zaburzenia ustawienia i anatomii rzepki, zaburzenia osiowego ustawienia kończyny dolnej, przeciążenia stawu kolanowego niezwiązane z uprawianiem sportu (nadwaga ma znaczenie w przeciążeniu kolana).

Kolano skoczka objawy

Pacjenci z „kolanem skoczka” odczuwają ból kolana i tkliwość w obrębie więzadła rzepki, w okolicy przyczepu do rzepki przy ruchach związanych z napięciem mięśnia czworogłowego (podskoki, przysiady). W miejscu dolegliwości pojawia się obrzęk, a w miarę rozwoju choroby występuje osłabienie oraz zanik mięśnia czworogłowego.
W zależności od zaawansowanie choroby można podzielić objawy kolana skoczka na cztery stopnie:

• stopień 1 – ból występuje tylko po aktywności fizycznej,
• stopień 2 – ból pojawia się już w czasie rozgrzewki, następnie znika aby znów powrócić po grze. 
• stopień 3 – ból występuje w czasie aktywności fizycznej
• stopień 4 – naderwanie więzadła i osłabienie aparatu wyprostnego kolana aż do całkowitego zerwania więzadła właściwego rzepki.

Zobacz również:

Staw kolanowy budowa

Kolano biegacza

Metody leczenia Kolana skoczka

Na wizycie u lekarza ortopedy można wykonać badanie USG, które potwierdza rozpoznanie kolana skoczka i określa stan więzadła rzepki. Lekarz może zadecydować o podaniu leku dostawowo. Metody leczenia kolana skoczka w początkowej fazie choroby (stopień 1 i 2) obejmują:

Leczenie zachowawcze

• Zaleca się odpoczynek w celu zmniejszenia obciążenia więzadła rzepki
• stosowanie okładów i masaży lodem,
• podanie leków przeciwzapalnych i przeciwobrzękowych w celu zmniejszenia stanu zapalnego i dolegliwości bólowych

Rehabilitacja kolana w przypadku „kolana skoczka”

W przypadku kolana skoczka w początkowej fazie zaawansowania podstawą skutecznego leczenia jest fizjoterapia. Ma ona na celu odciążyć bolesną okolicę, uelastycznić więzadło i poprawić balans mięśniowy całej kończyny dolnej. Stosunkowo często rehabilitacja kolana skoczka obejmuje:

• zabieg fala uderzeniowa na kolana
• terapia manualna na kolana
• ćwiczenia dobrane indywidualnie na kolana – wykonywanie ćwiczeń mięśni wokół kolana, rozciąganie mięśnia czworogłowego i wzmocnienie siły mięśnia czworogłowego
• laseroterapia na kolana
• krioterapia na kolana

Leczenie operacyjne kolana skoczka 

W przypadku bardzo rozległych zmian, a także takich, które długo nie poddają się leczeniu, ortopeda może rozważyć leczenie operacyjne kolana skoczka.